به گزارش گلستان ما به نقل از کردکوی نیوز ، سقاخانه‌ها در ابتدا بیشتر جنبه خدماتی داشتند و بانیان آنها بیشتر به منظور ثواب بردن، اقدام به ساخت و نگه داری آنها می‌کردند.

برخی سقاخانه‌ها دائمی بودند و برخی دیگر در زمانهای خاص بویژه به هنگام عزاداری محرم برپا می‌شدند.

برای آگاهی دادن به رهگذران در شب، شمع‌هایی در اطراف سقاخانه تعبیه و روشن می‌شد که بعدها جنبه‌ای مذهبی پیدا کرد و کسانی که نذر و نیازی داشتند هر شب جمعه، شمع‌هایی را در سقاخانه‌ها روشن می‌کردند.

در مناطق شمالی ایران خصوصا در طبرستان در کنا مساجد سقاخانه هایی وجود داشت که در آنها علاوه بر انجام خدمات برای عزاداران حسینی مکانی بود برای نوحه خوان ها و مداحان تا از بالای آن بتوانند مداحی کنند و هیات عزاداری را راهنمایی کنند که متاسفانه ما شاهد تخریب بسیاری از این سقاخانه که به زبان مازندرانی “سقا نفار یا سقا نپار” می گویند، هستیم.

در شهر کردکوی در محله ولاغوز و در مسجد جامع آن یکی از این سقا نفارها همچنان باقی و در حیاط این مسجد خودنمایی می کند ، یکی از اهالی و مطلعین می گفتن که در این مسجد چها ر تا ازاین مدل سقا نفوار وجود داشته که تخریب شده اند .

هدف از ساخت این سقا نفارها در طبرستان برای کنترل هیات های عزادار و دادن آب و غذا به زنجیر زنان و سینه زنان کوی دوست بوده .

اندازه و طول این بنا ها عموما ۵/۲متر طول و در اندازه پی ۲در ۵/۲وارتفاع حداقل ۴متر و سقف آن به شکل چهار کوم سفال و یا سایر مصالح موجود که عموما از چوب جنگلی در منطقه بکار می بردند ساخته شد .

گاهی اوقات بعضی ها نذر می کردند و چنین مکانی می ساختن و آن را وقف مسجد و یا حسینیه می کردند و به نام واقف و یا طایفه آن معروف بودند .

جا دارد از این مکان که یادگار فرهنگ دیرینه عزاداری در این منطقه است و خصوصا مردم ولایت مدار ولاغوز است محافظت گردد .

تا نسل آینده از این اماکن فرهنگی به یادگار مانده به خود ببالند و برحفظ سنت عزای حین تلاش کنند.

سقاخانه محله ولاغوز مرحوم اکبرآقا کیانی

مسجد جامع ولاغوز